Sejak ayah keluar hospital minggu lepas tak dengar ayah bising-bising rumah bersepah. Tapi ayah sesekali masih membantu aku sidai baju yang berkoyan-koyan. Ayah tidak lagi berjemaah di surau berhampiran. Kadang-kadang aku sendiri tak faham apa yang ayah cuba sampaikan. Macam pagi tadi dia berkata
" Tu yang kat atas........" Aku terpinga-pinga.
Apa yang kat atas! Selang beberapa minit baru dia sambung,
"Air mineral tak bawak?"
Padahal air mineral kat atas rak buku. Bila ayat tergantung begitu seolah air mineral kat rumah bahagian atas. (rumah kampung separuh kayu separuh bersimen)
Ayah selalu duduk sorang-sorang merenung jauh. Entah apa yang direnungnya. Tiba-tiba rasa yang amat sayu. Tidak lagi bawa si kecil jalan-jalan ronda kampung. Makannya pun tidak lagi berselera. Pagi semalam dia hanya makan sekeping keladi goreng sampai tengahari, tengahari makan sedikit dan tak makan hingga ke malam. Pagi tadi dia belum sarapan lagi.
Tiba-tiba malam tadi mak cakap "kalau ayah tak sembuh-sembuh, kita tutup saja 'kilang' satey ni!"
Cepatlah sembuh ayah, nanti kita boleh sehati berdansa lagi.
Semoga ayah ko cepat sihat ye rin...amin
ReplyDeleteHopely. Nanti ko mai umah ayah aku jadi tukang bakar satey lagi.
ReplyDelete